Felietony / Recenzje

Po co istnieje kabaret? Wielu ludzi nie ma wątpliwości – artyści kabaretowi powinni mocno kpić i szydzić z władzy, bez względu na to, kto ją aktualnie sprawuje. Satyra polityczna jest przecież najważniejszym przejawem twórczości kabaretowej – uważają liczni sympatycy tego gatunku odważnej i niepokornej sztuki scenicznej. W Bielsku-Białej mogli oni niedawno doznać bolesnego zawodu. Ustawowe wymogi tzw. ciszy wyborczej sprawiły, że tegoroczne FERMENTY utraciły prawie zupełnie swoje zwyczajowe ostrze polityczne.

Bielska Scena Kabaretowa obchodzi 18 lat istnienia. Z tej okazji przypominamy kilka niezwykłych wydarzeń z tamtego okresu.

Zapraszamy na trzeci i ostatni odcinek opowieści o dyrektorach bielskiego teatru.

sss

Globtroter z Bielska-Białej zaprasza na wiosenną podróż do czeskich winnic i nie tylko.

Nie każdemu dziennikarzowi muzycznemu przydarza się taka gratka. Przysłuchiwałem się niecodziennym koncertom, zajmując wyborne (środkowe) miejsce w pierwszym rzędzie na balkonie obiektu słynącego z dobrej akustyki. W takich właśnie komfortowych warunkach miałem okazję obserwować instrumentalne popisy jazzmanów z drugiej półkuli. W zimowy wieczór w dniu 14 marca wystąpili oni w bielskiej sali CAVATINA HALL. Przylecieli do Polski, by wziąć udział w XXVI edycji Bielskiej Zadymki Jazzowej.

W swoim repertuarze miała 1500 piosenek. Okrzyknięto ją nie bez powodu „królową polskiego swingu”. W roku jubileuszu 100-lecia jej urodzin zorganizowano koncert pod wymownym tytułem „Życie to swing”. Popularne piosenki Marii KOTERBSKIEJ (1924-2021) rozbrzmiewały w marcowy wieczór w Bielskim Centrum Kultury, które od trzech lat nosi jej imię.

Od kultowych „Dziadów” i „Pana Tadeusza” Mickiewicza poprzez „Doktora Judyma” Żeromskiego i „Moralność pani Dulskiej” Gabrieli Zapolskiej aż do „Balu w operze” Tuwima i „Tanga” Mrożka – taka była rozpiętość repertuarowa Teatru Polskiego w Bielsku-Białej w kilkudziesięcioletnim okresie powojennym. Wielce różnorodna była też w tym czasie beskidzka oferta teatralna dzieł literatury światowej, by wymienić chociażby „Hamleta” Szekspira, „Zbrodnię i karę” Dostojewskiego, „Pułapkę na myszy” Agaty Christie czy też „Folwark zwierzęcy” Orwella, z muzyką Ireneusza Dudka debiutującego wówczas na zawodowej scenie teatralnej.

Antyczna tragedia grecka sprzed 2500 lat nabrała w Bielsku-Białej współczesnego wydźwięku. To zasługa Małgorzaty Dębskiej, reżyserki spektaklu „Antygona” Sofoklesa, zaprezentowanego w pierwszą sobotę marca na deskach Teatru Lalek BANIALUKA. - Dramat jest niezmiennie aktualny, bo w każdym pokoleniu istnieje Antygona, która musi walczyć z jakimś Kreonem – powiedziała sugestywnie twórczyni bielskiego przedstawienia.

Krytyk teatralny odsłania nieznane karty z dziejów bielskiej sceny.

W sylwestrową noc Teatr Polski w Bielsku-Białej znalazł się w niepodzielnym władaniu miłośników satyry. Nietuzinkowy duet autorski Piotra Rowickiego, scenarzysty oraz Pawła Szkotaka, reżysera, a zarazem menedżera kultury (skądinąd – prezesa ogólnopolskiego Stowarzyszenia Dyrektorów Teatrów) stworzył pierwszą w kraju sceniczną wersję filmowej komedii z 1973 roku pt. „Poszukiwany, poszukiwana” Stanisława Barei i Jacka Fedorowicza. Przedpremierowy pokaz zabawnego spektaklu wzbudził żywiołową aprobatę bielskiej publiczności.

Okres adwentowo-bożonarodzeniowy, to czas wyjątkowy. Mimo zimowej aury czujemy wewnętrzne ciepło, a długie noce rozświetla nam światło wiary, nadziei i miłości. W tym wyjątkowym, świątecznym okresie, który trwa do Objawienia Pańskiego, Epifanii, Święta Trzech Króli, zapraszam do poznania kilku ciekawych miejsc związanych z radosnym świętowaniem.

Pamiętający jeszcze czasy Habsburgów stary galicyjski dworzec kolejowy w Czechowicach-Dziedzicach zmienia radykalnie swój wygląd. Na wiosnę przyszłego roku powinien przeobrazić się – jak prze­widują plany inwestycyjne – w nowoczes­ny obiekt, spełniający różnorodne funkcje społeczne. Wzorem Rabki, Radzionkowa czy Wrocławia będzie służył nie tylko potrzebom pasażerów PKP, ale rów­nież mieszkańców korzystających z usług instytucji lokalnych.

​​​​​​​Bielsko nosiło przez długie lata zacny przydomek „małego Wiednia”. Nawet w obecnych czasach zdarza się, że miasto u stóp Beskidów jest określane w taki właśnie sposób w rozmaitych wydawnictwach i broszurach turystycznych. Nasuwający architektoniczne skojarzenia z Wiedniem gród nad Białą był niegdyś ważnym i efektownym pod względem zabudowy ośrodkiem monarchii austro-węgierskiej.

Xantypa to konspiracyjny przydomek Janiny (z domu – Pipównej), mieszkanki Zagórza położonego nieopodal Sanoka. Wybuch II wojny światowej zastał ją w rodzinnym mieście. Miała wówczas dziewiętnaście lat i była uczennicą klasy maturalnej. Pewna, że wojenny front tak daleko nie dojdzie, żywiła nadzieję, że okupacja nie potrwa zbyt długo i z niewielkim opóźnieniem przystąpi do matury. Stało się jednak zupełnie inaczej. Po latach opisała swoje przeżycia w pełnych dramatyzmu wspomnieniach.